مساله ی اصلی که برای آزاده نامدارای پیش اومد خیلی مهم نیست، چون ابعاد مهم تری داره.
یک: اگر نامداری راست گفته باشه و همه اون اطراف محرم بوده باشند باید گفت: به محارم خودتون اعتماد نکنید.
دو: با فرض اینکه نامداری دروغ گفته و اون جا یک مکان عمومی بوده باشه (که هست) باید گفت: ایرانی عزیز فکر نکن در آن سوی دنیا راحتی. مخصوصا که مشهور هم باشی. سوئیس یا بورکینافاسو خیلی فرق نمی کند، هر کجا که باشی، یکی هست که تو رو بشناسه، ازت عکس یا فیلم بگیره و در اینترنت منتشر کنه.
سه: ماهیگیری به سبک اصلاح طلبی یعنی: ایشون (نامداری) اصلاح طلبه، شوهرشون هم یک آقازاده ی اصلاح طلبه و تفکراتشون هم اصلاح طلبانه است، در انتخابات هم به اصلاح طلبان رای دادند و بعد همین اصلاح طلبان صرفا به این دلیل که ایشون در مصاحبه با یک روزنامه ی اصولگرا گفته بودند: افتخار می کنند، چادری اند، از خجالتشون در اومدند.
چهار: با این که کار ایشون ناپسند و مصداق ریاست اما کار منتشرکننده فیلم رو توجیه نمی کنه. چشم پوشی از خطای دیگران، یک وظیفه ی انسانی است. حالا این خطا ریا باشد یا دروغ و ... فرقی نمی کند. همه ی ما اشتباه می کنیم. هر کس به شکلی.