برای خوردن قورمه سبزی آخر هفته هم باید شیش هفت روز صبر کنی، پس انتظار نداشته باش که زندگی بدون زحمت و گذر زمان خوبی هاشو بهت نشون بده. امیدتو به زندگی از دست نده همون طور که به قورمه سبزی آخر هفته از دست ندادی. حتی اگه احساس می کنی دیر شده به این فکر کن که این هفته مامان مریضه، هفته ی بعدی هم وجود داره.

کاملا واضحه که عکس تزیینیه و از سطح وب برداشته شده. اما قول میدم در آینده ی نه چندان نزدیک یک عکس از قورمه سبزی مادرم بذارم.

پی نوشت: کوچیک تر که بودیم مادرم قورمه سبزی رو که از هر لحاظ غذای خاصیه آخر هفته ها (پنج شنبه یا جمعه) می پخت تا ما که هر کدوممون مدرسه یا دانشگاه می رفتیم بتونیم با خیال راحت غذامونو بخوریم و کیف کنیم. اصلا همه ی خاصیت آخر هفته ها به همینه، دور هم بودن و پختن یه غذای خاص که البته خوردنش هم خیلی خاصه. بعدشم بی استرس یه خوابِ خفنِ بعد از ظهر گاهی و یه لگد محکم به طب نوین، سنتی و ... .

بی ترس و هیاهو و با یک گور بابای دنیا گفتن و چرت زدن و چرت زدن و چرت زدن... و این یعنی یه روز تعطیل خیلی خفن.

البته نوع غذا می تونه با جوجه کباب، کباب تابه ای، کتلت و ... جایگزین بشه ولی در حالت کلاسیک و اصیلش قورمه سبزیه.

پی نوشت2: فکر می کنم که این بین اکثر ما ایرانی ها یه چیز جا افتاده باشه.