روزانه چندین بار عبارت بسیار فریبنده ی آزادی بیان را می شنویم اما کدام آزادی بیان؟ آزادی بیانی که وجود ندارد یا بهتر بگم قبیله ای وجود دارد. مثلا سه گروه وجود دارند که در مورد توافقی این نظرات را دارند:
گروه اول: با این توافق ما ابر قدرت منطقه و آسیا و جهان می شویم.
گروه دوم: با این توافق ما کشوری بیچاره و بدبخت می شویم که دیگر اجازه ی آب خوردن هم ندارد.
گروه سوم: چیزی تغییر نمی کنه، به ما چه و ...
با این اوصاف دیگر نظری باقی نمی ماند. موافقان می شوند گروه اول و مخالفان گروه دوم و بی نظران هم گروه سوم. حالا هر کسی موافقت و مخالفت خود را اعلام کند، انگ می خورد. مثلا هر موافقی انگ وطن فروش و غرب پرستی می خورد و هر مخالفی انگ ساندیس خور بودن و ... .
تا وقتی نظرت را بیان نکردی، آزادی یا بهتر بگویم تا وقتی نظر موافقت را اعلام نکردی آزادی والا انگ خوردن، اولین مجازات بیان دیدگاه در این جاست.
