قسمت هیجدهم شهرزاد رو به شدت دوست داشتم. مخصوصا چند دیقه ای آخر به خصوص اونجایی که فرهاد به کافه نادری رفت و یه قهوه برای خودش سفارش داد و یه قهوه برای رویای خیالی خودش. عالی بود. یه صحنه ی احساسی که کارایی لازم رو داشت. مهم خلاقیته که فکر می کنم در خیلی جاهای این سریال موج می زنه و خیلی خوب می تونه فضای فیلم رو عاشقانه کنه. می تونم بگم همین یه پلان کافی بود تا از دیدن این سریال تا اینجای کار پشیمون نشم.