او هم رفت. او هم رفت و تا یک سال دیگر بر می نمی گردد. اصلا شاید نه من او را و نه او مرا دیگر نبیند. ذات بعضی چیزها رفتنی است. پاییز عشق من نیز رفته است. اگر کسی رهایمان کرد و رفت شاید رفتن ذاتش بوده، مثل پاییز، مثل خاشاک. آن ها با هر چرخش خورشید با هر بادی که می وزد، می روند، شاید تو یک درخت تنومندی، که لیاقتت فراتر از خس و خاشاک است. باید قبول کنیم که گاهی عشق هم رفتنی است. البته عشق های مقطعی، عشق های دروغین و عشق هایی که حتما خودمان بهتر می دانیم واقعی نیستند.

پی نوشت: من پاییز را دوست دارم.

پی نوشت 2: بگذار برخی بروند.