می دونی مشکل کجاست؟ اونجایی که لهجه ی انگلیسی داشتن از هر نوعش حسن محسوب میشه اما لهجه ی مناطق مختلف کشور رو داشتن نه. اینکه لهجه ات بیریتیش باشه یا امریکن و حتی استرالیایی مهم نیست، مهم اینه که لهجه ی انگلیسیت خوبه، اما اینکه لهجه ی مادریت حالا می خواد ترکی، لری، رشتی، اصفهانی، شیرازی و... باشه نه.
پی نوشت: قطعا با زبان انگلیسی و سایر زبان ها موافقم به شدت اما با ارزش شدن یا پز شدنش نه.
پی نوشت 2: از حداقل های انسانیت که به لهجه ها، قومیت ها و کلا هم وطنانمون احترام بزاریم.
