درباره‌ی رضا (کودک کار برنامه ماه عسل) حرف‌های زیادی هست که باید گفته بشه و مهم تر از اون حرف هایی هم هست که نباید فراموش بشه. اما نکته‌ی مهمی که این روزها شاهدش هستیم حمله‌ی ناجوانمردانه به احسان علیخانیه. شخصا با احسان علیخانی، صحبت‌هاش، نوع اجراش، تفکراتش و خیلی چیزای دیگه‌اش موافق نیستم، اما این حجم از تخریب، تحقیر و توهین بهش رو نمی‌فهمم. به یک نکته‌ی مهم توجه کنید، اگر همین احسان علیخانی و برنامه ماه عسلش نبود، شاید خیلی از ما اصلا نمی‌دونستیم کودکِ کاری به نام رضا خودکشی کرده؛ همون طور که روزانه کودکانِ کار دیگری که مثل رضا بین مردم شناخته شده نیستند، ممکنه خودکشی کنن و حتی خبرش به گوش ما هم نرسه و طبیعتا واکنشی هم بهش نداشته باشیم.
ما هر روز تعداد زیادی کودکِ کار مثل رضا می بینیم، سر چهارراه، تو تعمیرگاه، داخل مغازه و فروشگاه و ساندویچی و خیلی جاهای دیگه، کودکانی که به سن قانونی نرسیدن و شغل دائم دارن. پس به جای باد کردنِ رگِ گردن، بهتر یک فکر اساسی و یک بحث درست رو شروع کرد و به سرانجام رسوند. آرام باشیم و احساساتی نشیم. همین
