دیکتاتور

یه دانشجوی ایرانیِ مقیمِ ایتالیا رو که در ارتباط با نخریدن واکسن و ربطش با تئوری‌های توطئه توئیت زده بود، احضار کردن به سفارت ایران و به زور پشیمونش کردن. دیگه کار از ایران گذشته و دارن یه دیکتاتوری بین‌المللی رو در سطح کلان به هر ایرانی در هر جای دنیا تحمیل می‌کنن. اون وقت اگه حرفی هم از دیکتاتوری و دیکتاتور بودنِ طرف بزنی، هنوز عده‌ی کثیری میان و تکذیب می‌کنند.

کودکان کار

درباره‌ی رضا (کودک کار برنامه ماه عسل) حرف‌های زیادی هست که باید گفته بشه و مهم تر از اون حرف هایی هم هست که نباید فراموش بشه. اما نکته‌ی مهمی که این روزها شاهدش هستیم حمله‌ی ناجوانمردانه به احسان علیخانیه. شخصا با احسان علیخانی، صحبت‌هاش، نوع اجراش، تفکراتش و خیلی چیزای دیگه‌اش موافق نیستم، اما این حجم از تخریب، تحقیر و توهین بهش رو نمی‌فهمم. به یک نکته‌ی مهم توجه کنید، اگر همین احسان علیخانی و برنامه ماه عسلش نبود، شاید خیلی از ما اصلا نمی‌دونستیم کودکِ کاری به نام رضا خودکشی کرده؛ همون طور که روزانه کودکانِ کار دیگری که مثل رضا بین مردم شناخته شده نیستند، ممکنه خودکشی کنن و حتی خبرش به گوش ما هم نرسه و طبیعتا واکنشی هم بهش نداشته باشیم.

ما هر روز تعداد زیادی کودکِ کار مثل رضا می بینیم، سر چهارراه، تو تعمیرگاه، داخل مغازه و فروشگاه و ساندویچی و خیلی جاهای دیگه، کودکانی که به سن قانونی نرسیدن و شغل دائم دارن. پس به جای باد کردنِ رگِ گردن، بهتر یک فکر اساسی و یک بحث درست رو شروع کرد و به سرانجام رسوند. آرام باشیم و احساساتی نشیم. همین

انجمن شاعران مرده

درخشان و ماندگار، به نظرم بهترین کلمات برای توصیف انجمن شاعران مرده‌اند. بعضیا معتقدن که Dead Poets Society صرفا یک فیلم خوب و استاندارده که می تونید تماشا کنید و لذت ببرید، همین و نه بیش‌تر؛ اما معتقدم این طور نیست.  این فیلم و ویل هانتینگ نابغه و چند فیلم دیگه، علاوه بر این که یک گونه ی مهم از علایق سینمایی منه، یادآور این نکته است که سینمای واقعی، شفاف و غیرانحصاری چه مقدار می‌تونه در فرهنگ‌سازی و زیباتر کردن جهان برای زندگی و پیشرفت، کمک کنه.

فیلم برداشتی از رمانی به همین نام نوشته نانسی اچ کلاین بام (روزنامه‌نگار و نویسنده آمریکایی) است، جالب اینجاست فیلم پیش از منتشر شدن کتاب، به اکران رسید.

دوست دارم به جز این که دعوتتون کنم فیلم رو ببینید (حتی اگه قبلا دیدین) بهتون پیشنهاد بدم که کتاب صوتی انجمن شاعران مرده رو که تولید ایران صداست، در پایین همین پست دانلود کنید، گوش بدید و لذت ببرید. زیاد وقتتون رو نمی‌گیره و احتملا پیشیمون هم نمی‌شید.

انجمن شاعران مرده (1989) اثر نانسی کلاین بام نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی

راوی: بهروز رضوی

بیت ریت: 95Kbps

تلخیص شده

تولید شده در: ایران صدا

نمونه صدا:

دریافت کل کتاب صوتی در یک فایل فشرده

مطالب مشابه:

کتاب صوتی تصادف شبانه

اغراق

این روزهای عادل فردوسی پور منو یادِ چند سال قبل مهران مدیری می‌اندازه، مدیری از صداوسیما رفت، قهوه ی تلخ رو ساخت، مردم و رسانه ها کلی ازش تعریف و تمجید کردند، همه جا ازش صحبت کردند و گاهی در حد یک قهرمان بزرگش کردند، این وسط همون رسانه‌ها سعی کردند از این فرصت استفاده کنند و از آب گل‌آلود مدیری بهترین ماهی رو به نفع جناح مطبوعشون بگیرن اما نتیجه چی شد؟ نتیجه این شد که مدیری بعد از چند تجربه موفق و ناموفق در نمایش خانگی برگشت به صداوسیما و چند کار ضعیف ساخت و نهایتا رسید به دورهمی و حواشی‌اش، که باعث شد بتی که از مدیری در ذهن مردم بود شکسته بشه، البته خود مدیری هم بدش نمی‌اومد که مردم اونو نابغه بدونن و گاهی با واژه های اغراق آمیزی از هوش و نبوغ و محبوبیتش یاد کنن.

حالا ما اینجاییم با یک قصه مشابه دیگر با عادل فردوسی پور. عادل برنامه ساز ورزشی، مجری و گزارشگر خوب و کاربلدی بود و بیست سال هم در همین فضای انحصاری صداوسیما کارکرد و پول دراورد و محبوب شد. حالا هم کمی فاصله گرفته (البته همچنان فوتبال 120 می‌سازه و با صداوسیما همکاری می‌کنه) مظلوم نمایی می‌کنه، ژست مبارزه و مردم دوستی می‌گیره، نهایتا چند وقت دیگه برمی‌گرده به خونه (صداوسیما) و روز از نو و روزی از نو. همه این ها رو نوشتم تا نهایت تعجبم رو از واکنش های اغراق‌آمیزی که تو این چند وقت از فردوسی پور میشه ابراز کنم. نمی‌تونم درک کنم خیلی از افرادی که شخصا اونا رو صاحب سبک، تفکر و موفق قلمداد می کردم چیزهایی راجع‌به عادل نوشتن که باور کردنش برام سخته. طرف نوشته : اونجا که گفت دلم براتون تنگ شده، نشستم و کلی گریه کردم. کلی آدم هم لایک کردن و واکنش مثبت نشون دادن. یا مثلا یکی دیگه قبل از بازی نوشته بود: اگر آذری جهرمی بذاره بریم رکورد لایو اینستاگرام رو بشکونیم. خب فرضا که چنین اتفاقی می‌افتاد و رکورد می‌شکست، چه چیزی ثابت میشد و چه اتفاق مثبتی در کشور می‌افتاد. این طرز تفکر کودکانه در مبارزه‌ی کودکانه تر با حکومت ما رو در یک حلقه تکراری قرار داده. حلقه‌ای از اشتباهات تکراری در طول تاریخ که نتیجه ی تکراری و آینده ای تباه در انتظارشه و جز این هم نمیشه انتظاری داشت. بهتر کمی بزرگ شیم و کمی بزرگ‌تر فکر کنیم.