فانوس شب

تلاشی فاجعه‌بار برای زیستن

۱۰ مطلب در مرداد ۱۳۹۶ ثبت شده است

با هم بشنویم

این اثر زیبا رو گوش کنید. قسمتی از موسیقی متن فیلم قصه ی پریا اثر کارن همایونفر. برخلاف فیلمش که نهایتا یک اثر عامه پسند استاندارده، تازه اونم با خوش بینیِ تمام، موسیقی فیلم چند قدم از فیلم جلوتر و زیباتره. به زودی این اثر رو با بیت ریت بالاتر در آواها قرار می دم اما همین نسخه ی فعلی هم کیفیت خوبی داره. حتما گوش کنید.

۳۰ مرداد ۹۶ ، ۱۵:۵۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

شبیه یک کابوس

نه کسی هست به زندگی امیدوارمون کنه، نه کسی هست که بفهمه دردمون چیه، نه کسی هست ازمون بپرسه چه مون شده، نه کسی هست که به راهی که می خوایم بریم احترام بذاره، اما فراوانند آدم هایی که ناامیدمون می کنند، دردمون رو یا نمی فهمند یا اشتباهی می فهمند، بدون سوال، برامون نسخه می پیچند و به راهی که آینده و سرنوشتِ شخصی ماست تجاوز می کنند. کاش از کودکی استقلال رو یادمون می دادند تا با بهانه های واهی به راهی نریم که نه تنها دوستش نداریم، بلکه برامون شبیه یک کابوسه.

پی نوشت: سر بسته گفتم، شاید کسی دوست نداشته باشه که مشکلات شخصی من رو بدونه. هر چند من خیلی دنبال یک نفر می گردم که باهاش دردِ دل کنم ولی این روزا دستم برای این کار، خالی تر از هر زمانِ دیگه است. در میان اطرافیان، معدود رفقای باقی مانده که اصلا اسمشون رو رفیق نمیشه گذاشت و... کسی نیست درکم کنه. اگر هم کسی هست وقتی باهاش حرف می زنم، الکی سر تکون می ده و تایید می کنه و حالم رو به هم می زنه. اما می دونم که پشت سرم میگه دیوونه است و توهم زده.

۱۷ مرداد ۹۶ ، ۰۴:۰۰ ۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

فیلم های پیشنهادی

تصمیم گرفتم در این پست چند تا فیلم خوب، بی هیچ دسته بندی خاصی معرفی کنم. چون این فیلم ها مورد علاقه ی خودم هم هستند، قطعا به تدریج و در آینده ازشون بیش تر خواهم نوشت.

ایرانی ها:

شوکران - بهروز افخمی - 1378

سگ کشی - بهرام بیضایی - 1379

شب های روشن - فرزاد موتمن - 1381

بوتیک - حمید نعمت الله - 1382

چهارشنبه سوری - اصغر فرهادی - 1384

عیار 14 - پرویز شهبازی - 1387

سن پطرزبورگ - بهروز افخمی - 1388

خارجی ها:

فرار بزرگ - جان استِرجِس - 1963

سگ های انباری - کوئنتین تارانتینو - 1992

بازی - دیوید فینچر - 1997

یادآوری - کریستوفر نولان - 2000

پیانیست - رومن پولانسکی - 2002

زودیاک - دیوید فینچر - 2007

شبکه اجتماعی - دیوید فینچر - 2010

همه ی این فیلم ها، فیلم های خوبی ان و توصیه می کنم حتی اگر یک بار این فیلم ها دیدید، یک بار دیگه تماشا کنید که ارزشش رو داره. مطمئن باشید.

۱۷ مرداد ۹۶ ، ۰۱:۳۲ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

متولدِ ماهِ مهر

لطفا در صورت امکان قبل از خواندن این بررسی، یک بار فیلم متولد ماه مهر را ببینید. مطمئن باشید ارزشش را دارد. قول نمی دهم خوشتان بیاید اما مطمئنا بدتان نخواهد آمد.
از لینک زیر می توانید فیلم را به صورت آنلاین، با ترافیک رایگان (در صورت خرید اشتراک و تطابق با اینترنت شما) و کاملا قانونی تماشا کنید.
متولد ماه مهر در فیلیمو
متولد ماه مهر در نماوا
خلاصه داستان: دانیال (محدرضا فروتن) و مهتاب (میترا حجار) دانشجوی رشته ی جامعه شناسی در یک دانشگاه غیر انتفاعی هستند. علاوه بر این دانیال و مهتاب به هم علاقه مندند و قصد ازدواج با یکدیگر را دارند اما اتفاقاتی در دانشگاه می افتد که آن ها را از هم دور و دورتر می کند. دانیال به شهر خودشان بر می گردد تا این که مهتاب که به اجبار پدرش از دیدن دانیال محروم شده برای دیدن وی از خانه فرار می کند...
متولد ماه مهر ششمین ساخته ی درویش و یکی از بهترین فیلم های وی در کنار دوئل، رستاخیز و کیمیاست. فیلم مثل اکثر ساخته های درویش گریزی به دوران جنگ دارد، در عین حال که بیش تر فیلم در زمان حال روایت می شود. فیلم در هجدهمین جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت سه سیمرغ بلورین برای بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین صدابرداری و بهترین جلوه های ویژه شد و هم چنین در کنار عروس آتش به عنوان فیلم برگزیده تماشاگران انتخاب شد.
فیلم در واقع از نیمه شروع می شود. یعنی سکانس میانی. ما با دو شخصیت طرفیم که روزی همدیگر را دوست داشتند و بنابر دلایلی مجبور به جدایی از هم شدند. حالا ما با قطاری که حامل کاراکتر مهتاب است وارد ماجرا می شویم و بعد با یک فلاش بک به گذشته برمی گردیم و سپس به حال برمی گردیم و ادامه ی داستان را تا انتها در زمان حال می بینیم.
مرثیه ای برای دیوارکشی ها
فیلم حال و هوای آشنای خیلی از فیلم های اواخر دهه ی هفتاد و اوایل دهه ی هشتاد و شعارهای دولت اصلاحات و از این قبیل مسائل را دارد. مهتاب و دانیال عاشق هم اند و هیچ مشکلی با هم ندارند و تنها مشکل شان پدر مهتاب است که آن هم کم کم رو به حل شدن می رود اما مشکل بزرگتری روابط این دو را تار می کند. عده ی معدودی با نوشتن نامه ای درخواست جداسازی کلاس های دختران و پسران را از هیئت امنای دانشگاه دارند. این عده که از دوستان نزدیک دانیال اند بدون جلب رضایت وی، امضای وی را در نامه درج کرده اند، که همین جرقه ای برای اختلاف دانیال با مهتاب است. دانیال با دیوارکشی مخالف است اما با قسم و آیه ی دوستانش مجبور می شود بایستد و بماند و وقتی هم که سایر دانشجویان از کسانی که نامه ی جداسازی را امضا کرده اند، درخواست می کنند دستشان را بالا ببرند، بر خلاف انتظار این تنها دانیال است که دستش را بالا می برد. اتفاقی که مشابه ش برای مهتاب می افتد. فیلم پتانسیل این را داشته که به ورطه ی تکرار، کلیشه و شعاری شدن بیفتد اما فیلمنامه و مهم تر از آن پرداخت خوب درویش اجازه ی این کار را نداده. فیلم ابدا قصد ندارد یکی از دو جنس زن یا مرد را از جامعه حذف کند، بلکه در سکانس های بسیاری راه نجات و تکامل جامعه را در کنار هم بودن و ایستادن این دو جنس در کنار هم می بیند. نمونه ی بارزش سکانس آسانسور است. جایی که زن ها درون آسانسور (یک فضای بسته) و مردها در فضای بیرون که فضایی بازتر است قرار گرفته اند، در این جا هم زن ها در آسانسور دچار مشکل اند و هم مردهایی که برای عبور و مرور به آسانسور نیاز دارند. این سکانس واقعا درجه یک نوشته و کار شده است. ابتدا یک زن با جلوگیری از ورود مردان به آسانسور باعث جداسازی آنان می شود، سپس یک مرد از این رفتار خشمگین شده و آسانسور را متوقف می کند (در حالی که اگر زن آن کار را نمی کرد، مرد هم آسانسور را متوقف نمی ساخت) در ادامه زن ها که می بینند در خفقان اند برای رهایی تلاش می کنند، همین طور مردان هم که بدون آسانسور رفت و آمدشان مشکل شده برای باز شدن درب آسانسور تلاش می کنند. در این جا ما هر دو طرف را می بینیم که تلاش می کنند درب آسانسور که بسیار شبیه دیوار است را کنار بزنند تا مشکلشان را حل کنند. تمام حرف فیلم همین است: عدم حضورِ زنان و مردان کنارِ هم مشکل آفرین است نه حضورشان. در ادامه شبیه این سکانس را چند بار دیگر می بینیم. سکانس هایی که زن و مرد در کنار هم مشکلات را حل می کنند. مثل تعویض لاستیک، میدان مین و ... .

نکات مهم دیگری نیز در فیلم وجود دارند: مثل پدر ریاکار مهتاب که به دوستِ فرزندش قول می دهد از جداکردن دختران و پسران در دانشگاه جلوگیری کند اما خلافش عمل می کند. یا در صحنه ای که برای دخترش مشکلی پیش آمده با چک و شیرینی (استفاده مستقیم از واژه ی شیرینی) مشکل اش را حل می کند. سکانسی که چند فرد مشغول شستشوی دست هایشان هستند هم بسیار جالب است. چند بار با جا به جا کردن صابون دستشان را می شویند و صابون را جا به جا می کنند که اشاره ی مستقیم به ارتباط دست های آلوده با دو دستگی دانشجویان دارد که این می تواند علاوه بر این موضوع ارتباطی با مسائل سال 78 و قبل از آن هم داشته باشد. یا صحنه ای که دانیال پلاک های نصفه را پیدا می کند و دوربین چند بار پلاک دانیال را نشان می دهد.
سکانس های حضور دو نفره ی مهتاب و دانیال همه و همه گویای ایند که جنگ تمام شده و حالا برای آبادانی، پیشرفت و رهایی از مشکلات باید کنار هم بود، با هر جنسیتی و با هر عقیده ای.
صحنه ی ورود مهتاب به جنوب در ابتدای فیلم هم صحنه ی مهمی است. تونل و تاریکی، استرس در چهره، باران سیل آسا، مسیرها و خانه های نیمه مخروب و صحنه ی خروج او پس از شهادت دانیال: آفتاب درخشان، بازی با آینه و آفتاب، خروج قطار از تونل و نمای کلیِ یک شهرِ آباد. همه ی این ها بیش تر جهت توصیفِ حال و درونیات مهتاب است. مشوش و پریشان و بی خبر می آید، آسوده و آرام و آگاه باز می گردد.
پوستر فیلم هم خوب طراحی شده. دانشجویانی که اعتراض دارند و دانیالی که تنها قهرمان واقعی این اعتراض هاست و دستش را بلند کرده که بعدا ما در فیلم می فهمیم تمام قصه بر مبنای همین بلند کردن دست شکل می گیرد و غالب بودن رنگ قرمز که نشانه ی ایستادگی است، در میان دانشجویان، دست دانیال و نوشتار کلمه ی مهر که متولدین این ماه ویژگی خاصی دارند، ایستادگی و لجباز بودن و... که در فیلم هم به آن اشاره شد.
سکانس های منتخب:
سکانس آسانسور
سکانس دست های آلوده
سکانسی که مهتاب نیمی از پلاک دانیال را می شکند و بر می دارد و ادامه اش (در واقع همان سکانس پایانی)
دیالوگ ها:
مهتاب: تو که خودت زیر نامه رو امضا نکرده بودی، چرا دستتو بالا گرفتی؟ بقیه چرا دستشون رو نبردن بالا؟
دانیال: چون بقیه ترسیدن؟
مهتاب: تو چرا نترسیدی؟
دانیال: چون من امضا نکرده بودم، قسم خورده بودم.
مهتاب: کاش منم ترسیده بودم.
دانیال: چرا نترسیدی؟
مهتاب: چون قسم خورده بودم.
دانیال: بیا قسم بخوریم که دیگه قسم نخوریم.
۱۶ مرداد ۹۶ ، ۲۱:۱۰ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

مادرِ مذاکرات

مادرِ مذاکرات پس از آفتاب برجام، نوزاد برجام، روح برجام و ... جدیدترین عبارتِ عجیبِ استفاده شده توسط رئیس جمهوره. حالا به نظر شما اشکالی در این عبارت وجود داره؟ به نظر من اشکالی در خودِ عبارت وجود نداره اما در مفهومش چرا. دقت کنید به رفتار یک اَبَر قدرت مثل آمریکا و این که چطور باهاتون بازی می کنه که خودتون به خودتون گل بزنید. اون به عنوان ابر قدرت از مادر بمب ها و مادر تحریم ها رونمایی می کنه و ما به عنوان یک کشور ضعیف ترِ جهان سومی از مادر مذاکرات رونمایی می کنیم و میگیم دنبال صلحیم. هنر آمریکا اینه که مزخرفات حقوق بشری و صلح طلبانه ش رو که خودش هم بهش پایبند نیست در دشمنانش تقویت کنه و این موضوع رو تا جایی پیش ببره که حتی وقتی تحریمت کنن تو بیای و از مادر مذاکرات و مادر همکاری ها رونمایی کنی. خب این باعث میشه هی تحریمت کنن بعد بکشوننت پای میز مذاکره و ازت امتیاز بگیرن و بعد همین روش رو ادامه بدن. یه برجام به وجود میارن، بعد بهش عمل نمی کنن، دوباره تحریمت می کنن، دوباره میری سر میزه مذاکره و دوباره امتیاز می دی و چند امتیاز بی خود هم می گیری و دوباره بهش عمل نمی کنن و این قصه ادامه داره تا جایی که دیگه چیزی برای مذاکره نَمونه. اونوقت یا میشی شوروی سابق یا لیبی یا کوبا یا خیلی از کشورهایی که این استراتژی روشون انجام گرفته.

۱۶ مرداد ۹۶ ، ۱۳:۲۰ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

دربند

لطفا در صورت امکان قبل از خواندن این بررسی، یک بار فیلم دربند را ببینید. مطمئن باشید ارزشش را دارد. قول نمی دهم خوشتان بیاید اما مطمئنا بدتان نخواهد آمد.
از لینک های زیر می توانید دربند را به صورت آنلاین، با ترافیک رایگان (در صورت خرید اشتراک و تطابق با اینترنت شما) و کاملا قانونی تماشا کنید.
دربند در فیلیمو
دربند در نماوا

خلاصه داستان: نازنین (نازنین بیاتی) دختری شهرستانی است که برای تحصیل به تهران می آید. به دلیل عدم تخصیص خوابگاه، نازنین با دختری به نام سحر (پگاه آهنگرانی) هم خانه می شود. همه چیز عادی است تا این که نازنین و سحر با هم درگیر می شوند و این آغاز یک تراژدی است.

دربند پنجمین تجربه ی پرویز شهبازی پس از مسافر جنوب، نجوا، نفس عمیق و عیار 14 است. دربند را می توان دنباله ی موفقی بر نفس عمیق و عیار 14 دانست، تا جایی که به غیر از کسب جوایز متعدد در جشنواره ی فجر سی و یکم و سایر جشنواره های بین المللی، دربند کاندیدای حضور در اسکار غیر انگلیسی زبانان سالِ 2013 (از ایران) هم بود که البته رقابت را به گذشته اصغر فرهادی (صرفا به دلیل شهرت فرهادی در جشنواره های بین المللی) واگذار کرد.

 

دربند با همان سبکِ همیشگیِ شهبازی شروع می شود، سکانس ابتدایی در واقع همان سکانس پایانی یا مشخصا در این فیلم، قسمت تاثیر گذاری است از یکی از سکانس های ما قبل پایان. راننده ای که جلوتر می فهمیم فرید نامی است از جاده ای کوهستانی در حال عبور است، دقیقا همان جاده ی نفس عمیق. تلفن فرید زنگ می خورد، جواب می دهد، ظاهرا کسی اصرار دارد که وی به تهران برگردد، فرید قبول می کند، دور می زند و برمی گردد. ظاهر ماجرا این است اما این سکانس آغازین در واقع یکی از مهم ترین بخش های فیلم است. سکانس بعدی، خروج دانشجویان از خوابگاه را نشان می دهد، جایی که یک نظم عجیب و غریب را می بینیم و این قرار است منشا یک مقایسه و دوگانه در طول فیلم قرار گیرد. دو گانه ی جامعه ی قانون مدار و بی قانون، دانشگاه و محیط آکادمیک به عنوان جامعه ی قانون مدار و خانه ای که نازنین قرار است به آن وارد شود به عنوان جامعه ی بی قانون معرفی می شوند. برای مثال سکانس خروج نازنین از خوابگاه را مقایسه کنید با سکانس ورودش به خانه ی سحر. هر چه نظم در خوابگاه می بینید، در خانه ی سحر فقط بی نظمی و شلختگی پدیدار است. ظرف های نشسته، شیرِ آب باز مانده، لباس های به هم ریخته و ... نشان هایی بر این ادعاست.

ادامه مطلب...
۱۵ مرداد ۹۶ ، ۱۱:۴۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

رئیس جمهور روحانی

از امروز روحانی، یک بار دیگر رئیس جمهور قانونی کشور ماست. توهین به او از داخل و خارج محکوم است و ما مثل چهار ساله گذشته او را دوست خواهیم داشت. نه روحانی، که در مورد روسای جمهور قبلی هم باید همین برخورد انجام می گرفت، این از نشانه های تمدن است. من به عنوان یک آدم معمولی امروز این را می نویسم و فردایی هم اگر به جایگاه مهم تری برسم باز هم همین را خواهم نوشت. نباید اتفاقی که برای افتخاری افتاد دوباره تکرار شود و او سالی یک بار از مردم (بخوانید اصلاح طلبان) عذرخواهی کند. قطعا هر رئیس جمهوری دوستندارانی دارد اما این مساله ابدا نباید دستمایه ی بی احترامی گردد. هر چند که درب نقد را نخواهیم بست بلکه آن را شفاف و شیشه ای می کنیم. تمام این جملات شعارهای زیبایی است که امیدوارم این بار به آن پایبند باشیم.
پی نوشت: شخصا انتقادات زیادی به رئیس جمهور، کابینه و سایر رفقا داشته و دارم. در این انتخابات هم به ایشون رای ندادم اما احترام رئیس جمهور منتخب، واجبه. البته که انتقاد بهش واجب تره.
۱۴ مرداد ۹۶ ، ۱۶:۲۸ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

درس هایی از آزاده نامداری

مساله ی اصلی که برای آزاده نامدارای پیش اومد خیلی مهم نیست، چون ابعاد مهم تری داره.
یک: اگر نامداری راست گفته باشه و همه اون اطراف محرم بوده باشند باید گفت: به محارم خودتون اعتماد نکنید.
دو: با فرض اینکه نامداری دروغ گفته و اون جا یک مکان عمومی بوده باشه (که هست) باید گفت: ایرانی عزیز فکر نکن در آن سوی دنیا راحتی. مخصوصا که مشهور هم باشی. سوئیس یا بورکینافاسو خیلی فرق نمی کند، هر کجا که باشی، یکی هست که تو رو بشناسه، ازت عکس یا فیلم بگیره و در اینترنت منتشر کنه.
سه: ماهیگیری به سبک اصلاح طلبی یعنی: ایشون (نامداری) اصلاح طلبه، شوهرشون هم یک آقازاده ی اصلاح طلبه و تفکراتشون هم اصلاح طلبانه است، در انتخابات هم به اصلاح طلبان رای دادند و بعد همین اصلاح طلبان صرفا به این دلیل که ایشون در مصاحبه با یک روزنامه ی اصولگرا گفته بودند: افتخار می کنند، چادری اند، از خجالتشون در اومدند.
چهار: با این که کار ایشون ناپسند و مصداق ریاست اما کار منتشرکننده فیلم رو توجیه نمی کنه. چشم پوشی از خطای دیگران، یک وظیفه ی انسانی است. حالا این خطا ریا باشد یا دروغ و ... فرقی نمی کند. همه ی ما اشتباه می کنیم. هر کس به شکلی.
۱۲ مرداد ۹۶ ، ۱۲:۲۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فانوس شب

بیم و امید

آدمیم که زود امیدوار میشم و زودتر ناامید. این اصلا خوب نیست و سعی دارم که اصلاحش کنم اما خب می دونید خیلی سخته؛ چون به همین روند اصلاح هم امیدوار بودم اما خیلی زود دارم ناامید میشم. ظاهرا این دورِ باطل ادامه داره.

۰۹ مرداد ۹۶ ، ۱۰:۴۰ ۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
فانوس شب

شعار و دیگر هیچ

معتقدم باید در لحظه تصمیمِ درست گرفت چون اون چیزی که در حالِ حاضر برای هر کسی وجود داره ناشی از تصمیمات درست یا غلط گذشته است. آینده یهویی به وجود نمیاد. همین لحظه ای که توش هستیم و من این متن رو نوشتم و شما دارید می خونید رو تصور کنید، من و شما یک روزی تصمیم گرفتیم بیایم توی بلاگ یک صفحه برای خودمون ایجاد کنیم و حالا ممکنه خیلی اتفاقی شما این مطلب رو بخونید. ما حرکت مون رو کردیم و قدم هامون رو برداشتیم و این آشنایی احتمالی، می تونه به شانس، تقدیر و یا هر چیزی دیگری ارتباط داشته باشه اما اگر اون گام های اولیه نبود، چنین لحظه ای هر چند مهم هم نباشه وجود نداشت. پس هر اتفاقی که در حال حاضر می افته، کوچک و بزرگ، مهم و ساده به تصمیمات ِگذشته ی ما مربوطه و تصمیمات امروزمون در اتفاقات آینده دخیله. در لحظه زندگی کردن به عنوان یک شعارِ زیبا برای یک برند، خیلی هم عالی و درسته اما به عنوان شعاری برای زندگی نه. اصلا چیزی به نام در لحظه زندگی کردن وجود نداره. شما نمی تونید به جیبتون نگاه نکنید و ماشینی که دلتون می خواد رو بخرید. شما نمی تونید بدون برنامه ریزیِ هر چند کوچک، به مسافرت برید. بهتره زندگی مون رو روی شعارهای واقعی پایه ریزی کنیم نه چیزی که اصلا وجود نداره. به هر حال ما برای زندگی، رشد و پیشرفت به شعار احتیاج داریم و نمیشه این موضوع رو نفی اش کرد. صرفا برای مثال نگاه کنید به اون هایی که در سیاست به برخی نسبت شعاری بودن یا شعارزدگی میدند. خب خود این دوستان رو هم نگاه کنید، در شعاری بودن دست کمی از اون یکی ها ندارند بلکه هم دست اونا رو تو این زمینه از پشت بستن. نکته این جاست که همه ی آدم ها و همه ی ملت ها به شعار احتیاج دارند. این شعار می تونه نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی باشه یا حقوق بشر  و رویای آمریکایی. این که هر کدوم چقدر موفق بوده خیلی اهمیت نداره، مهم اینه که همه ی ما به یک مانیفست نیاز داریم.
۰۸ مرداد ۹۶ ، ۱۳:۲۸ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
فانوس شب