اگر راه نقد کردن از کسی رو ببندیم در واقع راه توهین بهش رو باز کردیم. هیچ کس اونقدر مهم، بزرگ و استاد نیست که از نقد شدن مصون بمونه. اگر جلوی انتقاد گرفته بشه و دچار اختناق و خفقان بشیم این نقدها تبدیل به عقده و این عقده ها برای عقده گشایی تبدیل به توهین میشه. حالا می خواد فرد مورد انتقاد سید علی خامنه ای باشه یا محمدرضا شجریان؛ پس خواسته یا ناخواسته جلوی نقد هیچ شخص، گروه یا جریانی رو نگیریم.
آخه خیلی وقتها جایی که نباید نقد میکنیم و مدلی که نباید .. بدون اینکه نظری خواسته شده باشه، نظر میدیم.. خب آخه وقتی رفتاری آسیبی به ما نمیزنه،، چرا باید نقدش کنیم؟؟ اونچه به نظر ما اشتباهه، لزوما اشتباه نیست..
حالا من نوعی میتویسم تو وبلاگم، خب خودم رو تو موقعیتی قرار میدم که نقد بشم یا قضاوت یا.. مسئولیتش با خودمه ولی بیشتر نقدها الکیه و تو جای نادرست